dilazar

sif. <fars.> İnsafsız, rəhmsiz, şəfqətsiz, mərhəmətsiz, könülincidən, könülə cəfa verən (klassik şeirdə adətən gözəlin epitetlərindən biri). . . Qorxuram, cismü can saralıb yana; Ta yetirəm dilazara dərdimi. Q. Z.. Dil verməz idim mən sənə, ey yari-dilazar; Bilsəydim əgər böylə dilazar olacaqsan. S. Ə. Ş..